Financiële kennis voor beleggers

Laten we het hebben over activa, een van de fundamentele aspecten van financiële boekhouding die u moet kennen bij het investeren. Financiële boekhouding kan er ingewikkeld uitzien, maar we zullen het samen op een eenvoudige manier uitleggen!

Activa

Definitie en belang

In de financiële boekhouding, die een cruciale rol speelt bij het begrijpen van de financiële positie en de bedrijfsprestaties van een onderneming, is activa een van de meest fundamentele concepten. Activa verwijst naar de materiële en immateriële middelen die een onderneming bezit en die een economische waarde vertegenwoordigen. Er wordt verwacht dat deze activa in de toekomst economische voordelen zullen opleveren.

Kenmerken van activa

Economische waarde: Activa moeten een economische waarde hebben die meetbaar is in geld. Met andere woorden, de waarde van activa wordt bepaald aan de hand van de marktprijs of de reële waarde.

Toekomstige economische voordelen: Activa moeten in de toekomst economische voordelen opleveren voor de onderneming. Economische voordelen kunnen zich op verschillende manieren manifesteren, zoals een toename van de omzet, kostenbesparingen en het gebruik van activa.

Eigendom: De onderneming moet eigenaar zijn van de activa. Activa die van een ander zijn gehuurd of activa waarvoor gebruiksrechten zijn verkregen via een leaseovereenkomst, worden niet als activa geclassificeerd.

Deze activa, die aan deze kenmerken voldoen, worden in de balans van de onderneming aan de debetkant geregistreerden er zijn verschillende soorten, zoals:

Liquide middelen en liquide equivalente middelen: valuta of zichtrekeningen, kortlopende beleggingen met een looptijd van maximaal 3 maanden, enz., die direct kunnen worden omgezet in contanten.
Debiteuren: vorderingen die ontstaan wanneer goederen of diensten zijn geleverd en de betaling nog niet is ontvangen.
Voorraden: goederen of producten die bestemd zijn voor verkoop, evenals grondstoffen, enz.
Materiële vaste activa: onroerende zaken, gebouwen, machines, voertuigen, enz., activa met een fysieke vorm.
Immateriële vaste activa: octrooien, handelsmerken, goodwill, enz., activa zonder fysieke vorm.

Omdat activa bijdragen aan de toekomstige winstgevendheid van een onderneming, kunnen beleggers de omvang en de samenstelling van de activa van een onderneming analyseren om de financiële soliditeit en de groeipotentie van die onderneming te evalueren.

Classificatie van activa: vlottende activa en vaste activa

Activa worden geclassificeerd als vlottende activa en vaste activa op basis van een termijn van 1 jaar.

Vlottende activa

Dit zijn activa die naar verwachting binnen een jaar in contanten zullen worden omgezet of verbruikt. Ze bestaan voornamelijk uit vlottende middelen en voorraden.

Vlottende middelen: kasmiddelen en kasmiddelen, kortlopende beleggingen, debiteuren, crediteuren, voorschotten, enz.
Voorraden: goederen, producten, goederen in bewerking, grondstoffen, enz.

Begrip van vlottende activa en essentiële elementen die beleggers moeten kennen

Vlottende activa spelen een belangrijke rol in de kortetermijnactiviteiten en de financiering van een onderneming. Beleggers kunnen de financiële positie en de toekomstverwachtingen van een onderneming analyseren door de vlottende activa te analyseren. Hieronder staan de essentiële elementen die beleggers moeten kennen om vlottende activa te begrijpen en te analyseren.

Liquide middelen: dit zijn de meest elementaire vlottende activa en kunnen direct worden omgezet in contanten. Dit is een belangrijke indicator voor het beoordelen van het betalingsvermogen en de liquiditeit van een onderneming. Liquide equivalente middelen omvatten ook kortlopende beleggingen die worden aangehouden om rente-inkomsten te genereren, dus deze moeten ook in overweging worden genomen.
Debiteuren: dit zijn openstaande facturen voor geleverde goederen of diensten. Door te controleren of de debiteuren snel worden geïnd en of de voorziening voor dubieuze debiteuren adequaat is, kan de kredietwaardigheid van een onderneming en de kans op inning worden beoordeeld.
Voorraden: dit zijn activa die worden aangehouden voor verkoop of voor gebruik in het productieproces. Door de omvang en de omloopsnelheid van de voorraden te analyseren, kan de efficiëntie van de productie- en verkoopprocessen van een onderneming worden beoordeeld. De veroudering en mogelijke waardevermindering van de voorraden zijn ook belangrijke aandachtspunten.
Overige vlottende activa: naast de genoemde belangrijke posten zijn er nog andere vormen van vlottende activa, zoals crediteuren, voorschotten en leningen. Deze posten zijn gerelateerd aan de specifieke omstandigheden van een onderneming en moeten daarom afzonderlijk worden beoordeeld en begrepen in relatie tot de bedrijfstak waarin de onderneming actief is.

Vaste activa

Dit zijn activa die langer dan een jaar worden gebruikt of die worden aangehouden voor beleggingsdoeleinden. Ze worden onderverdeeld in beleggingen, materiële vaste activa, immateriële vaste activa en overige vaste activa.

Beleggingen: langlopende beleggingen, beleggingen die beschikbaar zijn voor verkoop, beleggingen die worden aangehouden tot de vervaldatum, aandelen die worden gewaardeerd op basis van de equity-methode, enz.
Materiële vaste activa: onroerende zaken, gebouwen, constructies, machines, voertuigen, enz.
Immateriële vaste activa: goodwill, industriële eigendomsrechten, ontwikkelingskosten, enz.
Overige vaste activa: uitgestelde belastingactiva, borgtochten, langlopende vorderingen, enz.

Deze geclassificeerde activa dienen als belangrijke indicatoren voor de beoordeling van de liquiditeit en de financiële soliditeit van een onderneming. Hoe meer vlottende activa een onderneming heeft, des te beter is het kortetermijnfinancieringsvermogen. Een goed beheer van vaste activa draagt bij aan de langetermijngroei en winstgevendheid van een onderneming.

Soort vaste activa en de impact op investeringen

Vaste activa zijn activa die een onderneming voor een langere periode aanhoudt en spelen een belangrijke rol bij de evaluatie van de financiële positie en bedrijfsprestaties door beleggers. De volgende soorten vaste activa bestaan.

Materiële vaste activa: dit zijn fysieke activa die een onderneming gebruikt voor haar bedrijfsactiviteiten, zoals onroerende zaken, gebouwen en machines. De omvang en de boekwaarde van materiële vaste activa zijn belangrijke indicatoren voor de productiecapaciteit en winstgevendheid van een onderneming. Houd er echter rekening mee dat de kosten voor de verwerving en het onderhoud van materiële vaste activa, evenals de afschrijvingen, moeten worden meegewogen.
Immateriële vaste activa: dit zijn niet-fysieke activa die identificeerbaar zijn en niet-monetair zijn, zoals industriële eigendomsrechten (octrooien, handelsmerken, auteursrechten), ontwikkelingskosten en softwareaankopen. Immateriële vaste activa zijn belangrijke elementen die de toekomstige concurrentiekracht en marktpositie van een onderneming bepalen, maar houd rekening met de afschrijvingskosten en mogelijke waardeverminderingen.
Beleggingen: dit zijn activa die zijn belegd in andere ondernemingen of financiële instrumenten, zoals aandelen, obligaties en onroerende zaken. Schommelingen in de waarde van beleggingen hebben een directe invloed op de financiële prestaties van een onderneming, dus beleggers moeten de portefeuilleopbouw en beleggingsstrategie van een onderneming nauwlettend volgen.
Overige vaste activa: uitgestelde belastingactiva, borgtochten, langlopende voorschotten, enz. vallen onder overige vaste activa. Elk item is gerelateerd aan de specifieke omstandigheden van een onderneming, dus u moet voorzichtig zijn bij het analyseren van de jaarrekening.

Deze vaste activa weerspiegelen de prestaties en de huidige status van een onderneming en kunnen van invloed zijn op de toekomstige winst en kasstromen. Daarom moeten beleggers de classificatie en de waardering van vaste activa begrijpen en de financiële positie en bedrijfsstrategie van een onderneming in haar geheel overwegen.

Activawaardering en rol in de jaarrekening

In de jaarrekening zijn activa een van de belangrijkste elementen die de financiële positie en de bedrijfsprestaties van een onderneming weergeven. Activawaardering is het proces van het meten en evalueren van de waarde van deze activa, en er zijn verschillende methoden die kunnen worden gebruikt.

1. Historische kostprijs (Historical Cost): Deze methode waardeert activa op basis van de prijs die bij de eerste verwerving is betaald. Deze methode levert objectieve informatie op, maar als de waarde van activa in de loop van de tijd verandert, kan deze methode de werkelijke waarde niet weerspiegelen.

2. Huidige kostprijs (Current Cost): Deze methode waardeert activa op basis van de kosten die op dit moment zouden moeten worden gemaakt om de activa te vervangen. Deze methode kan een realistischer beeld geven dan de historische kostprijs, maar omdat deze methode gebaseerd is op schattingen, kan er een foutmarge optreden.

3. Reële waarde (Fair Value): Deze methode waardeert activa op basis van de marktprijs of de vergoeding die kan worden ontvangen voor de levering van diensten. De reële waarde kan de huidige waarde van activa het meest nauwkeurig weerspiegelen, maar als er geen marktprijs beschikbaar is, moeten schattingen worden gebruikt.

Deze gewaardeerde activa vervullen de volgende functies in de jaarrekening.

Balans: de balans geeft de omvang en de samenstelling van de activa weer en levert belangrijke informatie op voor het evalueren van de financiële positie van een onderneming.
Vlottende activa en vaste activa worden onderscheiden en de kenmerken en de waardering van elk moeten in aanmerking worden genomen.
Resultatenrekening: de resultatenrekening geeft de opbrengsten en kosten weer die voortvloeien uit de afstoting of het gebruik van activa en levert nuttige informatie op voor het evalueren van de bedrijfsprestaties van een onderneming.
Voorbeelden hiervan zijn winst of verlies op afstoting van activa en afschrijvingen.

Beleggers moeten daarom de methode van activawaardering en de rol ervan in de jaarrekening begrijpen en deze actief gebruiken bij het evalueren van de financiële positie en de bedrijfsprestaties van een onderneming.

Financiële kennis voor beleggers – activa